5 tom paruzyjny – wykład XIII – str. 385
Nadzieje żywota wiecznego i nieśmiertelności zapewnione przez Pojednanie
dla każdego członka rodziny ludzkiej.
Rozpoczynając od podstawy tego nowotestamentalnego zapewnienia o żywocie wiecznym, ku naszemu zdziwieniu dowiadujemy się, że – po pierwsze – napomina nas ono, iż w nas samych nie ma niczego, co mogłoby nam dać jakąkolwiek nadzieję wiecznego życia – że życie naszej rodziny zostało utracone przez nieposłuszeństwo ojca Adama; chociaż bowiem został stworzony i przystosowany do życia wiecznego, to jednak jego grzech nie tylko sprowadził zapłatę za grzech – śmierć – na niego samego, ale również wszystkie jego dzieci zostały zrodzone w stanie umierania, dziedzicząc wpływy śmierci. Boskie prawo, podobnie jak sam Bóg, jest doskonałe; tak samo Boże stworzenie (Adam) było doskonałe, zanim zgrzeszyło, gdyż o Bogu napisano: „[Jego] sprawy są doskonałe”. W swoim prawie Bóg uznaje tylko to, co jest doskonałe, a potępia ku zniszczeniu wszystko, co jest niedoskonałe. Dlatego więc rodzaj Adamowy, „zrodzony w grzechu i poczęty w nieprawości”, nie ma żadnej nadziei żywota wiecznego oprócz żywota na warunkach przedstawionych w Nowym Testamencie i nazwanych Ewangelią – dobrą nowiną o tym, że przez Chrystusa została otworzona droga z upadku do doskonałości, do Boskiej łaski i żywota wiecznego – droga dla wszystkich członków rodzaju ludzkiego, którzy będą chcieli z niej skorzystać.
Kluczowe słowa o tej nadziei pojednania z Bogiem, a zarazem nowej nadziei żywota wiecznego, znajdujemy w następujących stwierdzeniach: (1) że „Chrystus umarł za grzechy nasze”, (2) że „wstał z martwych dla usprawiedliwienia naszego”, ponieważ „człowiek Chrystus Jezus (…) dał samego siebie na okup [równoważną cenę] za wszystkich”. Adam i jego potomstwo – które się w nim znajdowało, kiedy zgrzeszył i dlatego w naturalny sposób odziedziczyło jego wyrok – zostali „wykupieni (…) drogą krwią [śmiercią] (…) Chrystusa” (1Piotra 1:19).
Chociaż jednak Pan obficie zabezpieczył te korzyści dla wszystkich, nikt nie może mieć w nich udziału, jeżeli nie spełni pewnych warunków: (1) musi uznać Chrystusa za swojego Odkupiciela, (2) musi starać się unikać grzechu i od tej pory żyć w zgodzie z Bogiem i Jego sprawiedliwością. Dlatego czytamy, że „dar z łaski Bożej jest żywot wieczny