5 tom paruzyjny – wykład XIII – str. 387
Nadzieje żywota wiecznego i nieśmiertelności zapewnione przez Pojednanie
To życie wieczne, umożliwione Adamowi i całemu jego potomstwu przez naszego Stwórcę za pośrednictwem naszego Odkupiciela, lecz zamierzone tylko dla wiernych i posłusznych, obecnie dane im jedynie jako nadzieja, będzie rzeczywiście dane wiernym w „zmartwychwstaniu”.
Należy zauważyć, że jawnie podane obietnice Słowa Bożego różnią się bardzo od światowych teorii filozoficznych, zajmujących się tym przedmiotem. Teorie te mówią, że człowiek musi otrzymać przyszłe, wieczne życie, ponieważ ma taką nadzieję lub – w większości przypadków – ponieważ się go obawia. Nadzieja i strach nie stanowią jednak logicznej podstawy jakichkolwiek wierzeń. Nie ma też żadnych podstaw, by twierdzić, że w człowieku istnieje coś, co musi żyć wiecznie – nie poznano i nie znaleziono w organizmie ludzkim żadnej takiej części.
Zarzutów takich nie można jednak postawić biblijnemu poglądowi na tę kwestię: traktowanie naszego istnienia, duszy, istoty, tak jak jest ono przedstawione w Piśmie Świętym – jako „dar Boży”, a nie naszą niezbywalną własność, jest całkowicie logiczne. Co więcej, unikamy w ten sposób pewnej wielkiej i poważnej trudności, jaka pojawia się w przypadku filozofii pogańskich; twierdząc bowiem, że człowiek nie może zginąć, że musi żyć wiecznie, że żywot wieczny nie jest darem Bożym, tak jak mówi Biblia, lecz wrodzonym przymiotem, posiadanym przez każdego człowieka – pogański filozof żąda zbyt wiele. Taka filozofia nie tylko daje wiecznotrwałą egzystencję tym, którzy korzystaliby z niej we właściwy sposób, dla których byłaby ona błogosławieństwem, lecz również innym, którzy korzystaliby z niej niewłaściwie i dla których stałaby się przekleństwem. Tymczasem, jak już wykazaliśmy, Pismo Święte naucza, że ten wielki i niesłychanie kosztowny dar (żywot wieczny) zostanie dany tylko tym, którzy będą wierzyli Odkupicielowi i Dawcy życia i będą Mu posłuszni. Inni, dla których żywot wieczny byłby krzywdą, nie tylko nie posiadają go obecnie, lecz również nigdy nie będą mogli go osiągnąć. „Albowiem zapłata za grzech jest śmierć; ale dar z łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym” – Rzym. 6:23. Bezbożni (wszyscy, którzy przyszedłszy do jasnej znajomości Prawdy, będą jej dobrowolnie nieposłuszni)