5 tom paruzyjny – wykład XIII – str. 395
Nadzieje żywota wiecznego i nieśmiertelności zapewnione przez Pojednanie
„Godzien jest ten Baranek zabity wziąć moc, i bogactwo, i mądrość, i siłę, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo” – Obj. 5:9-12.
Bogactwo Boskiej łaski mogło zakończyć się na wywyższeniu tego Wielkiego i Godnego: jednak tak się nie stało; Bóg Ojciec zaplanował, że Chrystus Jezus jako Wódz poprowadzi grono Synów Bożych do „chwały, czci i nieśmiertelności” (Hebr. 2:10; Rzym. 2:7). Każdy z nich musi stanowić jednak duchową „kopię”, czyli podobieństwo „Pierworodnego”. Aby dać wspaniałą lekcję Boskiej zwierzchności, a zarazem przedstawić bardzo wyraźny argument przeciwko wszelkim teoriom ewolucji, Bóg postanowił powołać na to zaszczytne miejsce (jako „Oblubienicę, Małżonkę Barankową, współdziedziców” – Obj. 21:2,9; Rzym. 8:17) istoty nie spośród aniołów i cherubinów, lecz spośród grzeszników, odkupionych drogocenną krwią Baranka. Bóg określił liczbę tych, którzy mają być w ten sposób wywyższeni (Obj. 7:4) i z góry przeznaczył, jaki muszą posiadać charakter, by mogli uczynić pewnym swoje powołanie i wybór do miejsca w tej grupie, która ma być tak wielce wywyższona; całą resztę pozostawił Chrystusowi, który pracuje aż dotąd, tak samo jak Ojciec (Jan 5:17).
Wiek Ewangelii, od Pięćdziesiątnicy aż do ustanowienia Królestwa podczas wtórego przyjścia, jest okresem wyboru tej klasy, Małżonki Chrystusowej, nazywanej również „Kościołem”, „Ciałem Chrystusowym”, „Królewskim Kapłaństwem”, „Nasieniem Abrahamowym” (Gal. 3:29) itd; trwające nadal dozwolenie złego ma na celu rozwój tych właśnie „członków Ciała Chrystusowego” i zapewnienie im możliwości złożenia wszystkiego, co dla nich odkupiono, w ofierze Temu, który wykupił ich swoją drogocenną krwią; w ten sposób w ich sercach rozwija się Jego duchowe podobieństwo, aby w chwili, kiedy na końcu obecnego wieku zostaną przedstawieni Ojcu przez ich Pana i Odkupiciela, Bóg mógł zobaczyć w nich „obraz Syna swego” (Kol. 1:22; Rzym. 8:29).
Nagroda „chwały, czci i nieśmiertelności” oraz wszystkie cechy boskiej natury zostały dane „Pierworodnemu” dopiero wtedy, kiedy zakończył swój bieg, dopełniając swej ofiary i posłuszeństwa przez śmierć; podobnie jest z Kościołem