5 tom paruzyjny – wykład XIII – str. 403

Nadzieje żywota wiecznego i nieśmiertelności zapewnione przez Pojednanie

Nie będą oni mieli życia sami w sobie, lecz będą zależni od dostarczanego im przez Boga pożywienia, podtrzymującego ich życie (por. Obj. 21:4,6,8; 7:16; Mat. 5:6).

      Przekleństwo przyniosło śmierć rodzaju ludzkiego; podobnie usunięcie tego przekleństwa oznacza usunięcie wszelkich prawnych przeszkód, które nie pozwalają człowiekowi powrócić do początkowych błogosławieństw, jakimi został obdarzony w Edenie. Niemniej jednak człowiek, obecnie zdegradowany i niedoskonały pod względem umysłowym, moralnym i fizycznym, nie umiałby, podobnie jak Adam, cieszyć się doskonałością stanu Edenu czyli raju; dlatego Bóg zamierzył, że w „czasie restytucji”, podczas Wieku Tysiąclecia, rodzaj ludzki, którego grzechy zostały odkupione przez śmierć Pana Jezusa, będzie mógł być przyprowadzony z powrotem przez Dawcę Życia i Wybawiciela, z niewoli grzechu i śmierci do całej pełni doskonałości pierwotnego podobieństwa Bożego. Co więcej, stwierdzamy, że według Boskiego planu, doświadczenia człowieka z grzechem staną się lekcją, która będzie miała wieczny wpływ na niektóre jednostki, ucząc ich przez osobiste doświadczenie o „nader wielkiej szkodliwości grzechu” i o nieuchronności kary zań, którą jest śmierć: tak więc, kiedy podczas Wieku Tysiąclecia ludzie ci zostaną przyprowadzeni do znajomości sprawiedliwości, Prawdy, dobroci, miłości oraz wszystkich łask i cech Boskiego charakteru, chętni i posłuszni poznają i docenią przywilej wiecznego żywota, w taki sposób, w jaki ojciec Adam nigdy nie mógłby go poznać i docenić.

      To właśnie dlatego umieranie jest procesem stopniowym; dlatego również i zmartwychwstanie ma się odbywać stopniowo; krok po kroku ludzkość będzie się podnosić coraz wyżej z bagna grzechu, ze straszliwego dołu upadku i śmierci aż do wspaniałego poziomu doskonałości i życia, z którego spadła za sprawą ojca Adama. Jedynym wyjątkiem w tym ogólnym programie dla świata, jak uczy nas Pismo Święte, będą jednostki przyprowadzone do harmonii z Bogiem wcześniej – naturalne i duchowe nasienie Abrahama (Gal. 3:29; Hebr. 11:39,40).

      W świetle Pisma Świętego przedmiot nieśmiertelności lśni pełnym blaskiem. Nie ma wątpliwości, że „dar z łaski Bożej,

poprzednia stronanastępna strona