5 tom paruzyjny – wykład XV – str. 449
„Okup za wszystkich” – jedyna podstawa pojednania
była sędzią, którego wyrok odebrał człowiekowi życie, cena okupu musi być zapłacona Boskiej sprawiedliwości, aby zapewnić uwolnienie winowajcy Adama oraz skazanej w nim rasy ludzkiej.
Chociaż Szatan celowo korzysta ze swojej władzy, to jednak nie mógłby tego czynić, gdyby nie dozwolenie Najwyższego Sędziego, Jahwe, zaś Jahwe nie dozwoliłby, aby na ludzkości wykonała się przez działalność Szatana lub w inny sposób wielka, straszna klęska śmierci, gdyby nie była to kara za grzech – kara za pogwałcenie prawa Jahwe. Moc Szatana, podobnie jak moc kata, jest daną mu „mocą śmierci”. Kat jest jedynie sługą prawa, wykonującym wyznaczone przezeń kary; tak samo Szatan, jako sługa prawa ustanowionego przez Najwyższego Sędziego wszelkiego stworzenia, przez pewien czas może działać jako wykonawca wyroku, wyrażonego w słowach: „zapłatą za grzech jest śmierć” i „śmiercią umrzesz”.
Jeżeli za więźnia ma być zapłacony okup czy też grzywna, zapłaty tej nie daje się dozorcy więzienia albo katowi, lecz sądowi, którego wyrok ją ustanowił. Podobnie okup za grzech nie mógł być zapłacony Szatanowi (chociaż w pewnym stopniu służy on jako wykonawca kary), lecz musi być zapłacony mocy, która potępiła grzech, która nałożyła karę i zarządziła egzekucję winnych.
To właśnie podpowiada nam rozsądek: że cena okupu za grzech człowieka powinna być zapłacona „Bogu, sędziemu wszystkich”. Spróbujmy teraz dowiedzieć się, co Pismo Święte mówi o ofierze, którą złożył Chrystus. Czy mówi ono, że ofiara ta została złożona Szatanowi, czy Bogu Jahwe? Odpowiadamy, że we wszystkich obrazach Wieku Żydowskiego, będących cieniami lepszej ofiary, która rzeczywiście gładzi grzechy świata, ofiary były składane Bogu przez kapłana, przedstawiającego naszego Pana, Jezusa Chrystusa (zob. 3Moj.. 4:3,4,24,29,31,34,35; 5:11,12; 9:2,6,7; 2Moj.. 30:10; 2Kron. 29:7-11,20-24).
Te fragmenty odpowiadają na nasze pytanie tak wyczerpująco, że nie potrzebujemy już żadnego dalszego świadectwa na ten temat. Jeżeli jednak ktoś żądałby dalszego i bezpośredniego potwierdzenia,