5 tom paruzyjny – wykład II – str. 68
Autor Pojednania
Psalm 96:4: „Albowiem wielki Jahwe i wszelkiej chwały godny, i straszliwy jest nad wszystkich bogów [elohim – mocni].”
Tych kilka wersetów stanowi wystarczający dowód; jeżeli ktoś chce, może znaleźć ich więcej.
ELOHIM W ODNIESIENIU DO LUDZI
We wspomnianych 196 miejscach, gdzie słowo elohim zostało przełożone na bogowie, około połowa odnosi się do ludzi – mocarzy – królów, książąt, szlachetnych jednostek itd., ale teraz zwrócimy uwagę na kilka miejsc, gdzie wyraz elohim stosuje się do ludu Bożego.
1Moj. 23:6: Abraham nazwany jest elohim – w Biblii Gdańskiej zostało to oddane jako Boży: „Książęciem Bożym (mocnym wg. kj – przyp. tłum.) [elohim] jesteś ty w pośrodku nas.”
2Moj. 7:1: Mojżesz nazwany jest bogiem [elohim] faraona: „Oto, postanowiłem cię za Boga [elohim] Faraonowi.”
2Moj. 21:6: Sędziowie [władcy, mocarze] Izraela byli nazwani elohim. „Tedy przywiedzie go pan jego do sędziów [elohim].”
2Moj. 22:8,10: „Jeśliby nie był znaleziony złodziej, stawi się pan domu onego przed sędzie [elohim]. (…) Przed sędzie [elohim] przyjdzie sprawa obydwu; kogo winnym znajdą sędziowie [elohim], nagrodzi w dwójnasób bliźniemu swemu.”
2Moj. 22:28: „Sędziom [elohim] nie będziesz złorzeczył.” Zwróćmy uwagę na apostolskie powtórzenie tych słów (Dz.Ap. 23:5).
ŚWIĘCI NAZYWANI ELOHIM
Psalm 82:6,7: „Jam rzekł: Bogowieście [elohim – mocni], a synami Najwyższego wy wszyscy jesteście. A wszakże jako i inni ludzie pomrzecie, a jako jeden z książąt [głów] upadniecie.” Święci muszą umrzeć, ale podobnie jak Chrystus Jezus – ich „głowa” – ofiarniczo, a nie tak, jak Adam umarł za swój własny grzech.
Ten fragment, zacytowany przez naszego Pana Jezusa w odniesieniu do tych, którzy przyjęli Słowo Boże z Jego ust