5 tom paruzyjny – wykład II – str. 78
Autor Pojednania
pod przewodnictwem Królewskiego Arcykapłana i Jego „braci”, kapłanów, służących za pośrednictwem starożytnych świętych, którzy, jako przedstawiciele Królestwa w ciele, będą „książętami” ziemi (Psalm 45:17).
„ON BŁOGOSŁAWIONY, I SAM MOŻNY KRÓL KRÓLUJĄCYCH,
I PAN PANUJĄCYCH, KTÓRY SAM MA NIEŚMIERTELNOŚĆ”
– 1Tym. 6:15,16 –
Wiele osób uważa, iż ten fragment oznacza, że przy swoim pojawieniu się podczas wtórego przyjścia nasz Pan Jezus pokaże całemu światu wielkość Niebiańskiego Ojca. Taki pogląd jest pod niektórymi względami rozsądny, ale skłaniamy się raczej ku zastosowaniu tego zdania do chwały i czci Chrystusa – licząc od początku Wieku Tysiąclecia. Prawdą jest, że sprawi On, iż wszyscy, którzy zaakceptują Jego drogę, uznają również Boga Jahwe, ale nie stanie się to na początku, lecz przy końcu Jego panowania, kiedy „odda królestwo Bogu i Ojcu” (1Kor. 15:24-28).
Zastosowanie powyższego fragmentu do Ojca oznaczałoby zaprzeczenie faktowi posiadania nieśmiertelności przez naszego Pana, podczas gdy Pismo Święte jasno naucza, że On i wszyscy, którzy mają udział w pierwszym zmartwychwstaniu, otrzymają przez nie nieśmiertelność i że w ten sposób Ojciec posiadający życie samo w sobie (samoistność – nieśmiertelność) dał Synowi życie samo w sobie (samo-istność – nieśmiertelność) (1Kor. 15:42-22,53,54; Jan 5:26).
Zastosowanie tego cytatu do Syna znakomicie spełnia wszelkie warunki, w żaden sposób nie pomijając przy tym Ojca, Jahwe, ani też nie dając dowodu stwierdzeniu, że nasz Pan Jezus jest Ojcem, Jahwe – ponieważ we wszystkich przypadkach mamy pamiętać o zapisanej przez natchnionego apostoła zasadzie, że we wszelkich porównaniach, zaszczytach itp. wymienianych w odniesieniu do Syna, Ojciec zawsze stanowi wyjątek jako Ten, który stoi ponad wszelkim porównaniem. Mówi on: „jawna jest, że oprócz tego, który mu poddał