5 tom paruzyjny – wykład III – str. 85
Pośrednik Pojednania – Jednorodzony
(7) Właśnie tę wspaniałą Istotę, tak wielce wywyższoną i uwielbioną przez Jahwe, z radością czcimy, wielbimy i służymy Jej – jako będącej w jedności z Niebiańskim Ojcem – naszym słowem, czynem, zamiarem i duchem.
BIBLIJNE ŚWIADECTWO O SYNU BOŻYM
Zastanówmy się nad biblijnymi dowodami, potwierdzającymi powyższe punkty. Zaczniemy od pierwszego rozdziału Ewangelii według św. Jana. Nasz Pan w swojej przedludzkiej egzystencji jest tu nazwany „Słowem” (greckie logos). „Na początku był Logos„. O wyrazie tym dr Alexander Clarke pisze: „Termin ten nie powinien być tłumaczony, podobnie jak imiona Jezus i Chrystus. Każde z imion Zbawiciela świata opisywało którąś spośród wspaniałych cech Jego charakteru, natury czy dzieła; podobnie i określenie Logos, oznaczające słowo, słowo mówione, mowę, wymowę, doktrynę, rozsądek lub zdolność rozumowania, znajduje w Nim wspaniałe zastosowanie.” Ewangelista w swoim liście jeszcze raz używa tego samego tytułu w odniesieniu do naszego Pana, nazywając Go „Słowem żywota”, czyli „Logosem żywota” (1Jana 1:1).
Tytuł „Słowo Boże” – „Logos Boży” – bardzo dobrze opisuje ważne dzieło czy też urząd naszego Mistrza jeszcze zanim przyszedł na świat. Logos był bezpośrednim wyrażeniem stworzenia Niebiańskiego Ojca, zaś wszystkie następujące po Nim wyrażenia Boskiej mądrości, mocy i dobroci zostały dokonane przez Logosa. Uważa się, iż w dawnych czasach niektórzy królowie zwracali się do swoich poddanych przez pośrednika: król siedział za parawanem, zaś jego „słowo”, czyli pośrednik, stał przed parawanem i wypowiadał głośno do ludu to, co nie widziany przez lud król do niego szeptał; mówca taki był nazywany „królewskim logosem„. Bez względu na to, czy opisane podanie jest prawdziwe, dobrze ilustruje ono użycie słowa „Logos” w związku z przedludzką egzystencją naszego Pana i Mistrza oraz Jego wspaniały urząd: