5 tom paruzyjny – wykład VII – str. 162
Pośrednik Pojednania – „Syn Człowieczy”
Szczepanie, sugeruje, że jego twarz była tak promienna i piękna, że można ją było porównać nawet do twarzy anioła: „a patrząc nań pilnie oni wszyscy, którzy siedzieli w radzie, widzieli oblicze jego jako oblicze anielskie” – Dz.Ap. 6:15. Mieli jednak tak zatwardziałe serca, tak dalekie od miłości dla jego anielskiej twarzy, która musiała być o wiele mniej anielska niż oblicze naszego Mistrza – że zamiast słuchać cudownych słów Szczepana, które były o wiele mniej cudowne niż słowa Wielkiego Nauczyciela, „rzucili się nań jednomyślnie (…) i kamionowali Szczepana”, podobnie jak wołali do Piłata, by ukrzyżował Pana chwały.
„WSZYSTKO W NIM ROZKOSZNE”
* * *
Niebiosa chwałę Twą opowiadają, Panie;
Nie przemierzona przestrzeń tam, na wysokości.
Umysł człowieka może wznieść się nad obłoki,
Ujrzeć potęgę Boskiej mocy i mądrości.
Tyś, Panie, jest Autorem cudnych praw natury,
Tyś jej chwalebne piękno przy stwarzaniu nadał;
Dziś uwielbiamy Cię, wielkiego Stworzyciela
I chcemy drogi Twoje znać, Twą mądrość badać.
Dziś wiarą oglądamy majestat Twej chwały,
Mądrość Twą, miłość, łaskę w części poznajemy
I oddajemy pokłon, cześć i uwielbienie,
W przyszłości zaś Twą twarz w niebie widzieć pragniemy.
Kiedy w Chrystusie wszystko będzie dokonane,
Na ziemi wszystkie rzeczy i wszystko w niebiesiech,
Niebo wraz z ziemią jednym, wiecznie brzmiącym głosem
Na Twoją chwałę, Panie, hymn dziękczynny wzniesie.