5 tom paruzyjny – wykład IX – str. 213
Chrzest, świadectwo i pieczęć Ducha Pojednania
misji apostołów – wydawania świadectwa jako „świadkowie” pod natchnieniem ducha świętego (Dz.Ap. 2:32; 3:15; 5:32; 10:39,41; 13:31).
(3) Szczególne objawienie Boskiej mocy w związku z przyjęciem Korneliusza, pierwszego nawróconego poganina, było również niezbędne; do tej pory bowiem poganie byli odrzuceni, Bóg nie mógł ich przyjąć nawet jako sług; dlatego wierzący spośród Żydów nie mogliby zrozumieć, że poganie zostaną przyjęci do tak zaszczytnej pozycji synów Bożych, gdyby nie dano im jakiegoś oczywistego dowodu Boskiej łaski.
Jak już wykazaliśmy, według Boskiego planu żaden poganin nie mógł być przyjęty, dopóki nie zakończyło się „siedemdziesiąt tygodni” szczególnej łaski dla Żydów, co miało miejsce trzy i pół roku po Pięćdziesiątnicy:* Dlatego właśnie fakt, iż nawróceni spośród pogan mieli stać się współdziedzicami (na równych prawach) wraz z nawróconymi Żydami, nie mógł być pokazany w chrzcie ducha w dniu Pięćdziesiątnicy. Wobec głęboko zakorzenionych uprzedzeń apostołów i innych Żydów, jak najbardziej właściwym było, aby przyjęcie Korneliusza zostało objawione w sposób zauważalny dla zmysłów apostoła i potwierdzone przez takie same świadectwa, jak podczas Pięćdziesiątnicy. Nie musimy jednak twierdzić, że „rozdwojone języki ognia” spoczęły na Korneliuszu: podobnie jak nawróceni Żydzi, otrzymał zapewne niektóre z „darów”, jakie stały się udziałem wszystkich w dniu Pięćdziesiątnicy.
W jaki inny sposób byłoby wiadomo, że poganie zostali przyjęci przez Pana? Gdyby chrzest ducha i błogosławieństwa Pięćdziesiątnicy spłynęły jedynie na wierzących z cielesnego nasienia Abrahama, przez cały Wiek Ewangelii moglibyśmy mieć wątpliwości względem pozycji tych członków ludu Bożego, którzy wywodzą się spośród pogan. Jednak przez chrzest ducha świętego, dany Korneliuszowi, nasz Pan jasno zamanifestował fakt, iż nie istnieje już żadna różnica między Żydem
____________________
* Zob. Wykłady Pisma Świętego, Tom II, Rozdział 7.