5 tom paruzyjny – wykład IX – str. 218

i zaślepia cały świat (2Kor. 4:4; Obj. 20:2). Wtedy, zamiast pod wpływem ducha zwodzenia, błędu, niewiedzy i przesądów, świat znajdzie się pod wpływem ducha prawdy, sprawiedliwości i miłości. Zewnętrzne wpływy, wywierające nacisk na ludzkie serca, napełniające je gniewem, złością, nienawiścią, walką i samolubstwem, zostaną ograniczone i wreszcie zniszczone, a na ich miejscu rozwinie się przeciwny im wpływ ducha sprawiedliwości, dobroci, miłosierdzia, współczucia i miłości. W ten sposób, przez Chrystusa, święty duch Boży zostanie wylany na świat ludzkości – najpierw oświecając ich, a potem zapewniając pomoc, wsparcie i siłę do przezwyciężenia ich własnych, odziedziczonych skłonności; po trzecie, duch ten będzie dawał im wskazówki i prowadził z powrotem do obrazu i podobieństwa Bożego, utraconego na skutek nieposłuszeństwa Adama.

      Te przyobiecane przywileje i błogosławieństwa dla świata są chwalebne i napełniają nasze serca radością przewyższającą wszystko, co lud Boży oglądał w przeszłości; niemniej jednak, nie stanowią one żadnego pocieszenia dla Pańskich wrogów ani też dla tych, którzy pomimo oferowanej wtedy możliwości odmówią przyjęcia ducha świętego i nie zechcą być nim napełnieni. Zostanie on wylany na wszelkie ciało, ale ci, którzy zapragną się nim radować i skorzystać zeń, będą musieli pozyskać jego przywileje: tak samo wierzący Wieku Ewangelii, którzy chcą skorzystać z błogosławieństw ducha świętego, muszą się o niego starać: poświęcić się i uczynić prawdę swoim pokarmem, aby mogli posiąść „ducha prawdy”. Kiedy wielki Prorok i Życiodawca, wielki Kapłan według porządku Melchizedekowego (kompletny Chrystus, Głowa i Ciało) stanie, by błogosławić wszystkich, będzie to oznaczało błogosławieństwo dla wszystkich, którzy przyjmą słowa tego Proroka, zastosują się do nich i otrzymają błogosławieństwo wiecznego życia; zarazem będzie to oznaczało zniszczenie we wtórej śmierci wszystkich, którzy nie będą Go słuchali, jako napisano: „Każda dusza, która by nie słuchała