5 tom paruzyjny – wykład IX – str. 241
Chrzest, świadectwo i pieczęć Ducha Pojednania
Ci, którzy przekonają się, że posiadają którekolwiek z tych świadectw ducha, powinni się odpowiednio do nich radować; jeżeli zaś czegoś im brakuje, to powinni dbać o pielęgnację i rozwój, aby mogli w końcu uzyskać przychylne świadectwo ducha względem każdego szczegółu świadectwa Biblii, jeżeli chodzi o drogę i doświadczenia wiernego ludu Bożego. Nie będą już musieli śpiewać: „Często szukam odpowiedzi”. Wręcz przeciwnie: będą wiedzieli, będą mieli zupełną pewność wiary, będą ukorzenieni, ugruntowani, zbudowani i umocnieni w wierze. Taka właśnie jest zaplanowana przez Boga droga: całkowicie pozbywamy się obaw i wątpliwości, ponieważ bezpiecznie pokładamy ufność w Boskich obietnicach, które nigdy nie zawodzą. Jest to tak samo prawdziwe w czasie prób, przeciwności i ciemności, jak i wtedy, gdy cieszymy się światłem uśmiechu naszego Niebiańskiego Ojca. Poeta słusznie wyraził te myśli w następujący sposób:
„Gdy zdaje się, że mrok twarz Boską mi zacienia
ja ufam w Jego łaskę, która nigdy się nie zmienia.
Jego przysięga, krew, przymierza obietnica
i w jasny dzień, i w ciemną noc swym blaskiem mnie zachwyca.
Gdy wokół wszystko niesie mi rozczarowanie,
W Nim cała ma nadzieja jest, ma siła, me wytrwanie.”
UŚWIĘCENI PRZEZ DUCHA
„Aleście obmyci, uświęceni i usprawiedliwieni w imieniu Pana Jezusa Chrystusa i w Duchu Boga naszego” – 1Kor. 6:11 nb.
Uświęcenie oznacza odłączenie, czyli odseparowanie. Wszyscy uświęceni, odłączeni, całkowicie poświęceni Bogu, muszą najpierw zostać obmyci, czyli usprawiedliwieni – albo rzeczywiście oczyszczeni z grzechu, albo uznani za oczyszczonych – „usprawiedliwieni z wiary„. Rzeczywiste usprawiedliwienie będzie drogą zbliżenia się do Boga, jaką podejmie świat w Tysiącleciu pod przewodnictwem i przy pomocy wielkiego Pośrednika, co będzie częścią procesu pojednania. Usprawiedliwienie przypisane, czyli usprawiedliwienie z wiary,