6 tom paruzyjny – wykład X – str. 428
Chrzest Nowego Stworzenia
a często bez ich zgody określanych mianem „kampbellitów”, mówią, że chrzest (zanurzenie w wodzie) służy odpuszczeniu grzechów. Ci zatem, którzy nie zostali ochrzczeni w wodzie, pozostają w swych grzechach i są „dziećmi gniewu”. Takie zapatrywanie na to zagadnienie wyklucza przytłaczającą większość ludzkości, z wyjątkiem niemowląt (których grzech pierworodny najwyraźniej zdają się ignorować). Chrześcijanie ze wszystkich prawie wyznań – kongregacjonaliści, metodyści, prezbiterianie, zjednoczeni prezbiterianie, luteranie, episkopalianie, rzymsko-katolicy, grecko-katolicy i inni – zostają w ten sposób sklasyfikowani jako grzesznicy, nieusprawiedliwieni przed Bogiem, narażeni na gniew Boży, rozumiany na różne sposoby, lecz dla większości, z „uczniami” włącznie, oznaczający wieczne męki.
Jest to stanowisko bardzo bezwzględne, nie tylko w odniesieniu do świata, ale i do rzesz wyznawców chrześcijaństwa. Nie dziwi nas więc, że nasi przyjaciele „uczniowie” z reguły unikają tak skrajnego stawiania sprawy, choć akceptują jego logikę jak wszyscy inni, którzy się nad tym zastanawiają. Dla nas to niepoprawne rozumienie chrztu jest nie do przyjęcia. Naszym zdaniem stoi ono w sprzeczności zarówno z Pismem Świętym, jak i ze zdrowym rozsądkiem. Trudno jest nam uwierzyć, że Pan uzależnił wieczny los ludzi od ich wiedzy i posłuszeństwa wobec jakiejś instytucji. Mimo to nasi przyjaciele „uczniowie” obwarowali swoje poglądy pewnymi wersetami z Pisma Świętego, których nie można pominąć: Jan głosił Żydom pokutę i odpuszczenie grzechów; apostołowie nawoływali Żydów w Dzień Pięćdziesiątnicy, by uwierzyli i ochrzcili się na odpuszczenie grzechów, by wzywali imienia Pańskiego, obmywając się z grzechów (Mat. 3:6; Jan 4:1‑2; Dz.Ap. 2:38,41). We właściwym czasie rozważymy te wersety i podkreślimy, jak i dlaczego odnoszą się one wyłącznie do Żydów, nigdy zaś do pogan. Przekonamy się również, że gdy pewni poganie z kościoła w Efezie przyznali, iż wzięli chrzest Janowy ku pokucie i odpuszczeniu grzechów, apostoł Paweł nakazał im ochrzcić się ponownie w imieniu Pana Jezusa (Dz.Ap. 19:3‑5).