6 tom paruzyjny – wykład X – str. 432
Chrzest Nowego Stworzenia
Chrzest Janowy był tylko dla Żydów, którzy byli już obrazowo uznawani za oczyszczonych poprzez ofiary za grzech w Dzień Pojednania. Dla nich chrzest Jana oznaczał pokutę od dostrzeżonych grzechów, pogwałceń Przymierza Zakonu oraz obrazowe oczyszczenie – powrót do stanu sprawiedliwości serca, czyli pragnień. Pokutujący i symbolicznie oczyszczeni, czyli obmyci, Żydzi byli uznawani za przywróconych do stanu harmonii z Bogiem, posiadanego wcześniej dzięki Przymierzu Zakonu. Jan głosił i chrzcił, by przygotować lud na Królestwo Boże i na objawienie Mesjasza, które w myśl jego kazań było już blisko i które wymagać miało od ludzi gotowości serca, jeżeli chcieli otrzymać błogosławieństwo. Każdy Żyd pod Zakonem był członkiem domu Mojżesza: „I wszyscy w Mojżesza ochrzczeni są w obłoku i w morzu” – 1 Kor. 10:2. Dom Mojżesza był domem sług, tak jak jest napisane: „A byłci Mojżesz wierny we wszystkim domu jego jako sługa” – Hebr. 3:5. Zgodnie z Boskim rozporządzeniem każdy, kto chciałby się okazać wierny jako członek obrazowego Izraela, domu sług podległego Mojżeszowi, pośrednikowi przymierza obrazowego, czyli Zakonu, musiał się cechować taką gotowością serca, żeby kiedy pojawi się pozaobrazowy Mojżesz, Mesjasz, Chrystus, być przygotowanym na przyjęcie Go jako pozaobrazowego Mojżesza. A ponieważ byli oni ochrzczeni w Mojżesza w obłoku i w morzu, przyjęcie Chrystusa w miejsce Mojżesza oznaczałoby, że są w Chrystusie jako członkowie Jego Ciała, których On jest Głową, i że poprzez ten z Nim związek są oni sługami Nowego Przymierza, którego pośrednikiem będzie pełny, uwielbiony Chrystus – Głowa i Ciało.
Jan zatem nie chrzcił swych uczniów w Chrystusa, lecz ku pokucie, przywodząc ludzi z powrotem do stanu harmonii z Mojżeszem. W tym stanie, jako naturalne gałązki drzewa oliwnego (Rzym. 11:16‑21) nie potrzebowaliby oni wszczepiania w Chrystusa, gdyż dla nich Chrystus miał zająć miejsce Mojżesza, który Go tylko przez pewien czas symbolizował. Należy również pamiętać, że tak zwany „chrzest Janowy”, chrzest pokuty, odpuszczenia grzechów i „obmycia z grzechów” nie stosował się do nikogo poza Żydami.