6 tom paruzyjny – wykład X – str. 440
Chrzest Nowego Stworzenia
W czwartym wersecie zapisu, nad którym się zastanawiamy [Rzym. 6:4], Apostoł powtarza tę samą myśl z innego punktu widzenia: „Pogrzebieniśmy tedy z nim przez chrzest w śmierć”. Znowu brak tutaj odniesienia do chrztu z wody, jest natomiast podkreślenie znaczenia chrztu śmierci, naszego poświęcenia aż do śmierci. Apostoł kontynuuje swój wywód, podając powód naszego chrztu w śmierć Chrystusa: „Aby jako Chrystus wzbudzony jest z martwych przez chwałę ojcowską, tak żebyśmy i my w nowości żywota chodzili”. Apostoł tylko pośrednio odnosi się do naszego udziału w pierwszym zmartwychwstaniu, kiedy będziemy uczestnikami chwały naszego Pana w Jego Królestwie; słowa te dotyczą przede wszystkim obecnego życia. Każdy, kto w pełni poświęca swe życie Panu, aby umrzeć z Nim i być z Nim współofiarnikiem w służbie Prawdy, musi, żyjąc w tym świecie, uważać, że jest odrębny i różny od ludzi, którzy go otaczają. Zawarte przymierze polega na umieraniu dla ziemskich rzeczy, które tak absorbują innych, a które dla Nowego Stworzenia mogą tylko spełniać rolę narzędzi w jego służbie. Przez Odkupiciela Nowe Stworzenie ożywa dla niebiańskich rzeczy i nadziei, które są niewidoczne i niezrozumiałe dla otaczającego nas świata. Zgodnie z tym nasze życie w świecie powinno być nowe, różne i oddzielone od życia tych, którzy są wokół nas, ponieważ zostaliśmy ożywieni nowym duchem, nowymi, niebiańskimi nadziejami i celami.
W piątym wersecie nadal nie znajdujemy najmniejszej wzmianki dotyczącej chrztu z wody, choć może na pierwszy rzut oka zdaje się, że tak nie jest. „Bo jeśliżeśmy z nim wszczepieni w podobieństwo śmierci jego, tedy też i w podobieństwo zmartwychwstania wszczepieni z nim będziemy.” Gdyby „wszczepienie w podobieństwo śmierci jego” należało rozumieć jako chrzest w wodzie, oznaczałoby to podkreślenie chrztu z wody o wiele bardziej, niż jakikolwiek nauczyciel byłby skłonny przyznać. Czego najbardziej dotyczy nasza chrześcijańska nadzieja? Czyż nie udziału w zmartwychwstaniu Pana, w pierwszym zmartwychwstaniu? Apostoł Paweł przedstawił to jako wspaniały cel jego dążeń i nadzieję, na której się koncentrował: „Żebym go poznał i moc zmartwychwstania jego