6 tom paruzyjny – wykład X – str. 441
Chrzest Nowego Stworzenia
[jako członek Jego Ciała, Kościoła], i społeczność ucierpienia jego, przykształtowany będąc śmierci jego. Owabym jakimkolwiek sposobem doszedł powstania z martwych” – Filip. 3:10‑11. W świetle tych słów rozumienie, iż werset Rzym. 6:5 oznacza, że udział w zmartwychwstaniu Chrystusowym jest pewnym następstwem chrztu w wodzie, byłoby oczywistym zaprzeczeniem każdego innego zapisu oraz pogwałceniem zdrowego rozsądku. Dlaczegóżby wszczepienie czy pogrzebanie w wodzie miało spowodować udział w pierwszym zmartwychwstaniu? Tysiące ludzi zostało wszczepionych, pogrzebanych czy zanurzonych w wodzie, lecz śmiało można założyć, że nigdy nie będą mieli udziału w „pierwszym zmartwychwstaniu”, zmartwychwstaniu Chrystusa.
Jeżeli jednak zrozumiemy, że werset ten, zgodnie z dwoma poprzednimi, odnosi się do chrztu w śmierć, wszczepienia w śmierć, w podobieństwo śmierci Chrystusa, wtedy wszystko staje się jasne i logiczne. Zostaliśmy powołani przez Pana do współdziedzictwa z Jego Synem, do cierpienia i umierania z Nim oraz do życia i królowania wraz z Nim. Dlatego więc, jeśli tylko będziemy wierni temu powołaniu, wszczepieni i pogrzebani w Jego śmierć, tak jak On był pogrzebany w śmierć, to jako oddani żołnierze Boga i słudzy Prawdy otrzymamy na koniec pełną nagrodę, obiecaną takim przez Boga: udział w pierwszym zmartwychwstaniu – do chwały, czci i nieśmiertelności.
Chrzest w śmierć jest rzeczywistym chrztem dla Kościoła, podobnie jak był rzeczywistym chrztem dla naszego Pana. Chrzest w wodzie jest tylko symbolem, czyli obrazem rzeczywistego chrztu – tak dla nas, jak był dla Niego. Dowodzą tego słowa Jezusa skierowane do dwóch z Jego uczniów – Jakuba i Jana. Poprosili oni Pana, by im obiecał, że kiedyś w Królestwie zasiądą jeden po Jego prawicy, drugi po lewicy. Nasz Pan odrzekł: „Nie wiecie, o co prosicie. Możecież (…) chrztem, którym ja się chrzczę [w znaczeniu ciągłym], być ochrzczeni?” Jakub i Jan zadeklarowali swoją gotowość udziału w Jego poniżeniu, jak i chrzcie w śmierć, co spotkało się z Pańską aprobatą: „Kielichci, który ja piję, pić będziecie i chrztem, którym ja się chrzczę, ochrzczeni będziecie” (Mar. 10:35‑39).