6 tom paruzyjny – wykład X – str. 444
Chrzest Nowego Stworzenia
chrztu naszego Pana w śmierć i zapewni udział w Jego pierwszym zmartwychwstaniu. Zgadza się to z przedstawionym już wnioskiem, że to nie usprawiedliwienie czyni nas Nowymi Stworzeniami – członkami Ciała Chrystusa – lecz chrzest w śmierć wraz z Nim, jak mówi Apostoł: „Albowiem jako ciało jedno jest, a członków ma wiele, (…) tak i Chrystus. Albowiem przez jednego Ducha my wszyscy w jedno ciało jesteśmy ochrzczeni, (…) a wszyscy napojeni jesteśmy w jednego Ducha” – 1 Kor. 12:12‑13.
Obecny Wiek Ewangelii jest „rokiem Pańskim przyjemnym”, podczas którego jest On chętny przyjąć ofiary wierzących, ich zupełne poświęcenie aż do śmierci. Każdy, kto swym poświęceniem odpowiada na powołanie obecnego wieku (Rzym. 12:1), jest natychmiast przyjmowany do grona członków „Kościoła pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach” [Hebr. 12:23 BT]. Ta akceptacja, jak zauważyliśmy, nie przesądza sprawy. Wszyscy poświęceni muszą „umierać codziennie”, co oznacza, że ich stan całkowitego poświęcenia ma być utrzymywany na każdy dzień, aż i oni będą mogli powiedzieć: „Wykonało się”. Poświęcenie wymaga stałej, cierpliwej i wiernej wytrwałości w ofiarowaniu i dobrym postępowaniu. Końcem ma być, jak w przypadku naszego Pana i Głowy, literalna śmierć. Jest bowiem napisane: „Jam rzekł: Bogowieście [elohim – moc mający], a synami Najwyższego wy wszyscy jesteście. A wszakże jako i inni ludzie pomrzecie, a jako jeden z książąt upadniecie”; nie jak książę Adam, przestępca, lecz jak książę Jezus, uczestnicząc w Jego śmierci (Psalm 82:6‑7). Wierność i codzienne umieranie są niezbędne, by uczynić nasze powołanie i wybranie pewnym. Tylko tym, którzy wiernie kroczą w Pańskie ślady, dano obietnicę chwały, czci i nieśmiertelności, przewidzianą dla wiernych zwycięzców – „wybranych” członków Nowego Stworzenia. Nasz Pan mówi: „Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci koronę żywota” – Obj. 2:10. Widzimy zatem, że z Kościołem jest tak, jak było z naszym Panem i Głową – to poświęcenie przynosi pierwsze owoce ducha, a wierność na co dzień utrzymuje ciągłe błogosławieństwo ducha, pomnażając radości i owoce,