6 tom paruzyjny – wykład XI – str. 471
Pascha Nowego Stworzenia
Ta ponawiana ofiara Chrystusa jest przedstawiana jako logiczna na podstawie twierdzenia, że odprawiający mszę kapłan ma moc przemienić chleb i wino w rzeczywiste ciało i rzeczywistą krew Chrystusa, a następnie, łamiąc hostię, może łamać, czyli na nowo ofiarować Pana za grzechy osoby, za którą msza jest odprawiana. Wykazaliśmy już, że z Boskiego punktu widzenia nauka ta i praktyka jest wstrętna przed obliczem Bożym – jest „obrzydliwością spustoszenia” (Dan. 11:31, 12:11)*.
Ta fałszywa nauka dokonała wielu spustoszeń. W ślad za nią powstało w Kościele mnóstwo błędów. Wielkie odstępstwo, czyli apostazja, przyczyniło się do powstania systemu rzymskiego, najgłówniejszego ze wszystkich antychrystów. Mijały stulecia, a poglądy te panowały powszechnie w chrześcijaństwie, aż przyszedł wiek XVI, kiedy to rozpoczął się wielki ruch religijny zwany Reformacją, która wzbudziła opozycję i zaczęła stopniowo ujawniać prawdy zakryte w ciągu ciemnych wieków przez fałszywe nauki i praktyki Antychrysta. W miarę jak reformatorzy otrzymywali coraz więcej światła w zakresie poznania całości świadectwa Słowa Bożego, w tym także jaśniejszy pogląd na ofiarę Chrystusa, zaczęli dochodzić do wniosku, że papieska doktryna i praktyka mszy były rzeczywiście „obrzydliwością spustoszenia”, odrzucili ją więc mniej lub bardziej stanowczo. Kościół anglikański skorygował w 1552 r. swoją książkę do nabożeństwa i usunął z niej słowo „msza”.
Zwyczaj odprawiania mszy praktycznie zajął miejsce corocznego obchodzenia Pamiątki Wieczerzy Pańskiej; odprawiane często msze miały bowiem na celu wciąż na nowo oczyszczać lud z grzechów. Gdy reformatorzy dostrzegli ten błąd, starali się wrócić do oryginalnej prostoty pierwotnego zwyczaju i odrzucili rzymską mszę, uznając ją za niewłaściwe obchodzenie pamiątkowej Wieczerzy Pańskiej. Nie dostrzegając jednakże ścisłego związku między obrazowym charakterem Paschy a jej pozaobrazem
____________________
* Tom II, Wykład IX i Tom III, Wykład IV