6 tom paruzyjny – wykład XII – str. 486
Małżeńskie i inne przywileje i zobowiązania Nowego Stworzenia
gdyż jest to ciało z ziemi, ziemskie. Przystosowane zostało do ziemskich warunków, a jego najczystsze i najszlachetniejsze ambicje i pragnienia wciąż są ziemskie, podczas gdy ambicje i pragnienia nowej woli wynikają z niebiańskiego natchnienia i ze wspaniałych i kosztownych obietnic Boskiego poselstwa. Dokładnie tak było w przypadku naszego Pana, Jezusa, którego ciało było „święte, niewinne, niepokalane, odłączone od grzeszników”. Mimo to musiał się mu sprzeciwić, musiał je ukrzyżować, poświęcić, poddać nowej woli, zgodnie z przymierzem i warunkami sprzyjającymi rozwojowi nowej natury i przygotowaniu jej do przyjęcia nowego ciała podczas zmartwychwstania. Nawet zwykłe, naturalne gusty, upodobania i pragnienia musiały zostać poświęcone, kiedy dochodziło do sprzeczności z wolą Ojca, z Jego postanowieniem i opatrznościowym kierownictwem, które wymagały ofiarowania ciała aż do śmierci, niezbędnego do pełnego uznania Nowego Stworzenia i uwielbienia na boskim poziomie.
Niżsi rangą członkowie Nowego Stworzenia, Królewskiego Kapłaństwa, mają niedoskonałe ciała, więc ich ofiara nie może być przyjęta przez Boga, gdyż jest skażona, grzeszna i niedoskonała. Potrzebują oni najpierw usprawiedliwienia przez ofiarę Pana Jezusa. Przez zasługę Jego pojednania grzechy i niedoskonałości ich śmiertelnych ciał są przykryte i ich nie obciążają, i w ten sposób ciała ich mogą być uznane za ofiarę godną przyjęcia. Apostoł Paweł tak pisze o tym usprawiedliwieniu: „Proszę was tedy, bracia! przez litości Boże [okazane w przykryciu waszych grzechów dzięki wierze w Chrystusa], abyście stawiali ciała wasze ofiarą żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest rozumną służbę waszą” – Rzym. 12:1.
Usprawiedliwienie przypisane naszemu ciału umożliwiło jego ofiarowanie i kiedy ono nastąpiło, zostaliśmy indywidualnie spłodzeni z ducha, by stać się synami Bożymi na poziomie duchowym, a nie ludzkim. To wtedy poświęcona wola została przyjęta jako Nowe Stworzenie i rozpoczęła życie, które musi się rozwijać proporcjonalnie do swej wierności Bogu i przymierzu ofiarowania śmiertelnego ciała