6 tom paruzyjny – wykład XII – str. 497
Małżeńskie i inne przywileje i zobowiązania Nowego Stworzenia
całej rodziny ludzkiej, egoizm jest w pewnym stopniu zakorzeniony i w jego śmiertelnym ciele, i jako Nowe Stworzenie będzie się pilnował, aby ta skłonność nie utrudniała życia innym i nie raniła ich. Będzie miał na uwadze zwłaszcza żonę i dzieci, które są ciałem z jego ciała i kością z jego kości.
Realizowana w ten sposób zwierzchność w rodzinie, dbająca o dobro domowników, którzy polegają na jej kierownictwie i radzie, oraz troszcząca się o zaspokojenie ich potrzeb, daleka będzie od tyranii. Duch miłości nie pozwoli takiemu mężowi lekceważyć upodobań żony i jej słusznych rad. Będzie on pamiętał, że doskonały Adam posiadał wszystkie ludzkie cechy, ale oddzielenie Ewy spowodowało też oddzielenie pewnych przymiotów. Choć według Boskiego rozporządzenia siła umysłu i ciała pozostała po stronie mężczyzny i czyni go głową rodziny, to istnieją też cechy charakteru, które są właściwe głównie kobietom. Pokora będąca częścią ducha miłości nie pozwoli mężczyźnie pozostać ślepym na godne poszanowania zalety, w które Stwórca wyposażył kobietę, i uprzytomni mu, że jego własne cechy serca i umysłu potrzebują uzupełnienia przymiotami, które z natury posiada kobieta. Proporcjonalnie do stopnia posiadanego „ducha zdrowego zmysłu” mąż będzie pragnął pomocy żony, jej współpracy, dorad, zrozumienia i miłości, wielce je doceniając.
Szukanie rady u żony nie musi zawsze oznaczać ulegania jej poglądom. Zadaniem męża jest ich rozważenie, przemyślenie, porównanie i dokonanie wyboru – odnosząc się w sposób odpowiedni, rozsądny i wyrozumiały do uczuć żony. Spoczywa na nim odpowiedzialność głowy i nie powinien się od tego uchylać. Nałożył ją Bóg jako część jego szafarstwa, z którego będzie musiał w słusznym czasie zdać sprawę.
Podobnie żona, która jest Nowym Stworzeniem i wyszła za mąż „w Panu” oraz posługując się rozsądkiem poślubiła odpowiedniego dla siebie małżonka, nie powinna mieć trudności ze zrozumieniem wynikających z jej pozycji obowiązków, odpowiedzialności i przywilejów w sprawach cielesnych. „Żona niechaj poważa męża swego”,