6 tom paruzyjny – wykład XIII – str. 555
Rodzicielskie obowiązki Nowego Stworzenia
że dostępne będzie przynajmniej pożywienie, oto dowiadujemy się z Pisma Świętego, że ucisk owych dni dotknie zarówno wsie, jak i miasta: „Czy kto wychodził, czy kto przychodził, nie był bezpieczny od wroga, bo Ja podjudzałem wszystkich ludzi, jednych przeciwko drugim” – Zach. 8:10 (NB).
Tylko jedna obietnica dana jest na ten czas ucisku i zdaje się ona stosować do wszystkich, którzy są pokorni i miłują sprawiedliwość. W skład tej grupy powinny wchodzić również dojrzałe dzieci osób poświęconych, które były należycie uczone przykazań Pańskich i które zostały poprawnie poinstruowane przez Jego Słowo. Obietnica ta głosi: „Szukajcie sprawiedliwości, szukajcie pokory, może się ukryjecie w dniu gniewu Pana” – Sof. 2:3.
Chrześcijańscy rodzice czasem z niepokojem myślą o opuszczeniu swych najbliższych, mimo pełni ufności, że natychmiast po przejściu za zasłonę będą z Panem i z Jego świętymi, przemienieni, mając udział w mocy „pierwszego zmartwychwstania” i Jego chwale. Nowy umysł napotyka więc na przeszkodę, ulega niepokojowi o pozostawionych członków rodziny. Odchodzący pragnąłby z nimi pozostać, by służyć im radą, pomocą i wskazówkami. Osoby takie powinny sobie zdawać sprawę, że gdy oddały wszystko Panu, On, przyjmując ich całkowitą ofiarę, przejął też opiekę nad ich sprawami, więc mogą Mu spokojnie powierzyć każde ziemskie zmartwienie. W miarę poznawania długości i szerokości, wysokości i głębokości miłości Bożej oraz dowiadywania się, że błogosławieństwo wielkiego odkupienia dosięgnie każdego członka rodzaju ludzkiego, wzrośnie ich zaufanie do Pana co do losu bliskich osób. Ponadto, Nowe Stworzenia powinny pamiętać, że po drugiej stronie zasłony i one same będą miały możliwość wglądu w sprawy bliskich i znacznie lepszą niż obecnie możliwość ochraniania ich i prowadzenia przez życie w mądrości Bożej, z którą one same będą wtedy w doskonałej harmonii.