6 tom paruzyjny – wykład XIV – str. 569
Różnorodne ziemskie obowiązki Nowego Stworzenia
którą ktoś byłby skłonny pożyczyć lub dać bratu znajdującemu się w potrzebie, to poręczenie, gwarancja albo pisemne zobowiązanie jest dopuszczalne. Natomiast nie wolno żyrować, jeśli zagraża to własnym interesom lub grozi zubożeniem swej własnej rodziny. Por. Przyp. 22:26, 11:15, 6:1‑5.
Warto też wspomnieć o praktykowaniu pożyczania sobie artykułów gospodarstwa domowego, takich jak np. mydło, cukier, naczynia, narzędzia itp. Kierujące się duchem zdrowego zmysłu Nowe Stworzenia powinny ograniczać takie praktyki i tak kierować swoim domem, by tego typu pożyczanie należało do wielkiej rzadkości i było bezwzględną koniecznością, np. w przypadku choroby lub krańcowej potrzeby. Wszyscy święci Pana powinni się usilnie starać, by nie nastręczać kłopotów innym. Jeśli więc wskutek niedbałego podejścia do swoich spraw zabraknie im masła, powinni się bez niego obejść, a nie nachodzić sąsiada i dostarczać złego przykładu. Jeśli mają tylko jedno żelazko do prasowania i nie mogą sobie pozwolić na drugie, to powinni się pogodzić z tym stanem rzeczy i korzystać tylko z jednego.
Osoby ściśle dbające o te zasady będą się naturalnie bardziej denerwować, kiedy sąsiad przyjdzie do nich, by coś pożyczyć. Jednak lud Boży powinien udzielać, a nie pożyczać u innych. Radzilibyśmy, by lud Pański, zachowując rozsądek i umiar, zyskał opinię szczególnego pod oboma względami: by innym zawsze pożyczał chętnie, z serca, z radością i życzliwością, z zadowoleniem i uczynnością, o ile tylko może sobie pozwolić na utratę pożyczonych artykułów, natomiast sam powinien unikać pożyczania u innych. Takie osoby będą z pewnością cieszyć się mianem „dobrych sąsiadów”, bez względu na to, czy uważane będą za „lud szczególny”, jeśli chodzi o oddanie dla Pana i Jego Słowa. Co prawda może się zdarzyć, że pożyczony przedmiot nie zostanie oddany, a upominanie się o niego może być uciążliwe, zaś w przypadku pożyczonej żywności