6 tom paruzyjny – wykład XIV – str. 573
Różnorodne ziemskie obowiązki Nowego Stworzenia
Istnieje zasadnicza różnica pomiędzy niedbałością a trapieniem się o przyszłość. Gdyby nasz Pan był niedbały, marnotrawny, rozrzutny i bezmyślny w sprawach dotyczących przyszłości, nie kazałby swoim uczniom zbierać resztek pozostałych po nakarmieniu tłumu. Jednak w tej właśnie sytuacji wykazał On słuszność myślenia o następnym posiłku, o kolejnym dniu. Jednak nie zalecił On trapienia się. Uczniowie mieli używać tego, co zostało im dane, i niczego nie marnować. Gdyby ich zapasy się wyczerpały nie z ich własnej winy i gdyby nie było środków na ich uzupełnienie, powinni tak zupełnie zaufać Panu, by odrzucić niepokój, nie słabnąc jednak we własnych działaniach. Tę samą myśl ilustruje przypadek Józefa w Egipcie, gdzie dzięki Boskiemu kierownictwu nagromadził on w ciągu siedmiu tłustych lat wystarczająco dużo zboża, by pokryć zapotrzebowanie w ciągu kolejnych siedmiu lat głodu.
Drugi z zacytowanych wersetów także nie sugeruje niedbałości w codziennych sprawach życia – w doczesnych potrzebach, w utrzymaniu rodziny itd. Co więc oznacza? Poucza, że nic co ziemskie nie powinno się stać naszym skarbem i że ponad wszystko powinniśmy cenić skarb w niebie. Na nim powinny się skupić nasze serca, nim powinny się nieustannie karmić nasze umysły. Ubogaceni takimi dobrami, powinniśmy zawsze odpoczywać wiarą, ufając Boskim obietnicom. Świat nie zna żadnej z tych bardzo wielkich i kosztownych rzeczy, które przez wiarę stały się udziałem Nowych Stworzeń.
I jak wyraża to jedna z pieśni:
„Nie dla mnie skarby świata tego
Ni piękność, sława wszystkich ziem.
Mym hasłem imię Pana mego…”. [PBT 4]
Wybierając Chrystusa, wybieramy nie tylko chwałę, cześć i nieśmiertelność, obiecane tym, którzy są Jego, ale także cierpienia obecnego czasu, specjalne próby, ćwiczenia i doświadczenia zapowiedziane dla tych, którzy idą w Jego ślady i stanowiące niezbędne przygotowanie oraz kształtowanie nas do przyszłej chwały. Ponadto wszyscy, którzy szukają Chrystusa, którzy całkowicie poświęcili się Panu,