6 tom paruzyjny – wykład XIV – str. 597
Różnorodne ziemskie obowiązki Nowego Stworzenia
„Który będąc bogaty, dla was stał się ubogim” [2Kor. 8:9 BT]. Dlatego każdy członek Nowego Stworzenia w miarę oceniania swego przymierza i starania się o życie zgodne z jego warunkami może znaleźć lepszy sposób spożytkowania powierzonych mu do szafowania pieniędzy, niż wydawać je na kosztowne ozdoby, które nie tylko mogą przynieść szkodę jemu samemu, ale także dotkliwie prowokować innych. Zadba o to, by każdy grosz był jak najlepiej wykorzystany w służbie Pańskiej.
Warto zwrócić uwagę na fakt, że jeśli poświęcenie nie pozwala nam jako szafarzom pieniędzy na wydawanie ich na biżuterię lub wspaniałe i ekstrawaganckie stroje, to inwestowanie pieniędzy w giełdę, obligacje czy nieruchomości nie byłoby z reguły ich wierniejszym wykorzystaniem, w zamian za noszenie ich na sobie lub obfite wynakładanie na nasze domy. Pieniądz ma wartość, kiedy się go wykorzystuje, i dlatego każdy członek Nowego Stworzenia posiadający pewne zasoby powinien dokładnie rozważyć odpowiedzialność szafarstwa oraz wydawać pieniądze zgodnie ze swym zrozumieniem woli Bożej. Pamiętajmy, że u podłoża wszystkich skłonności upadłej natury leży egoizm. Aby otrzymać nagrodę, nowy umysł musi walczyć z tą skłonnością ciała i odnieść w tej walce zwycięstwo.
Pewien człowiek światowy o szlachetnych zasadach, który twierdził, że nie jest chrześcijaninem, ale że najbliżej mu do buddyzmu, ułożył maksymę: „Hańbą jest dla człowieka umierać bogatym”. O ileż bardziej przekonanie takie powinni podzielać członkowie Nowego Stworzenia! Wstydem byłoby, gdyby poświęciwszy wszystko Panu, lekkomyślnie roztrwonili poświęcone pieniądze na siebie samych lub gromadzili je, widząc w życiu tyle możliwości pożytecznego wykorzystania tego talentu! Całe stworzenie wespół wzdycha i boleje, mówi Apostoł, a Mistrz wyjaśnił, że ubogich zawsze mamy u siebie. Niewątpliwie każdy, kto kieruje się szlachetnymi pobudkami, znajdzie liczne okazje do dobroczynności w sprawach