6 tom paruzyjny – wykład XV – str. 651
Wrogowie i zasadzki Nowego Stworzenia
np. przy nakarmieniu tłumów, uspokojeniu burzy czy płaceniu podatków (Mat. 14:15‑21; Mar. 4:36‑41; Mat. 17:24‑27).
Apostołowie również nie korzystali z żadnych szczególnych i należących się im przywilejów czy błogosławieństw, by ulżyć sobie w doczesnych dolegliwościach i potrzebach. Prawdą jest, że nie ma żadnej wzmianki o chorobie któregoś z Dwunastu, z wyjątkiem Pawła, który miał słaby wzrok (Dz.Ap. 9:8‑18; Gal. 4:15, 6:11 NB). Pan nie upodobał sobie ulżyć mu, pomimo próśb Apostoła, zapewniając go, że to, co stało się posłańcem od Szatana policzkującym go, doświadczającym jego cierpliwości, pokory itp., miało być obficie zrekompensowane przez Pańską „wystarczającą łaskę” (2 Kor. 12:7‑9). Wiara Apostoła i jego ufność w Panu były źródłem pociechy dla wszystkich na wąskiej drodze od tamtego czasu aż do dziś, a przecież nie poszedł on, jak czynią niektórzy, do Pana z prośbami o doczesne dobra, pieniądze, domy, ziemię, jedzenie czy odzienie. Wiemy z jego własnych słów, że czasami odczuwał braki, ale wtedy pracował własnoręcznie w zwykłym zawodzie, szyjąc żagle i namioty. Niektórzy, znacznie mniej święci od niego i mający daleko mniej zażyły kontakt z Panem, pogardziliby tak prostym zajęciem, a nawet odrzucili pracę w ogóle, szukając tego, co nazwaliby „życiem z wiary”, tj. życiem bez pracy, co zdecydowanie gani ten sam Apostoł, mówiąc: „Jeśli kto nie chce robić, niechajże też nie je”; „Kto kradł, niech więcej nie kradnie, ale raczej niech pracuje, robiąc rękoma, co jest dobrego, aby miał skąd udzielać potrzebującemu” (Efez. 4:28; 2 Tes. 3:10). Wielu z tych, którzy tak błędnie myślą, iż wolą Bożą jest, żeby żyli z wiary, podczas gdy inni żyją z pracy i jeszcze ich utrzymują – ma często śmiałość modlić się o pieniądze, jedzenie czy odzienie, na które nie pracują. Nie twierdzimy, że wszyscy, którzy tak postępują, są niegodziwi. Wierzymy, że niektórzy z ludu Pańskiego tkwią w tym błędzie z powodu fałszywych nauk i niezrozumienia Boskich sposobów działania oraz natury swego powołania.