6 tom paruzyjny – wykład XVI – str. 671
Obecnie dziedzictwo Nowego Stworzenia
– ‘bądźcie podobni ludziom oczekującym pana swego, ażby się wrócił’. Jezus nauczał swych uczniów, że przyjdzie znów, powróci (Jan 14:3,18). Tak też powiedzieli aniołowie przy Jego wniebowstąpieniu (Dz.Ap. 1:11). Paweł wierzył w tę doktrynę i nauczał jej innych. Oczekiwał z tęsknotą na powrót (analusai) Zbawiciela z nieba (Filip. 3:20; 1 Tes. 1:10, 4:16‑17), kiedy ‘zawsze z Panem będziemy’.”
Analiza greckiego słowa analusai wskazuje, że w greckiej literaturze Platon używał go na obydwa sposoby – czasami w znaczeniu oddalać się, a czasami jako powracać. W Nowym Testamencie słowo to pojawia się jednak tylko dwa razy – tu [Filip. 1:23] i w Łuk. 12:36. W Ew. Łukasza, jak powiedziano powyżej, jest oddane jako „powracać” i oczywiście nie mogło być oddane inaczej bez zmienienia sensu całego zdania. Utrzymujemy, że w rozważanym miejscu (Filip. 1:23) powinno być oddane jako powrót z bardzo prostego powodu: gdyż nawet użyte jako odejść, musi nieść z sobą myśl „odejść ponownie” – odejść do miejsca, gdzie się już wcześniej było. Grecki przyrostek ana w ana-lusai oznacza znowu, podobnie jak przedrostek re– w [angielskim] słowie re-turn oznacza znowu. Zatem, żeby oddać je tutaj w znaczeniu odejść, musielibyśmy dodać znowu – odejść znowu. A to nie pozwoliłoby na odniesienie tego określenia do św. Pawła, ponieważ on nigdy nie był z Chrystusem w chwale, a zatem nie mógł „odejść znowu” do Niego. Kiedy jednak przełożymy analusai jako „powrót” i zastosujemy do naszego Pana, wszelka trudność znika.
Zauważmy okoliczności, w jakich powstało to wyrażenie. Apostoł był przez jakiś czas więźniem w Rzymie. I choć czasem niektórzy z cesarzy traktowali go dobrze, był ciągle narażony na wyrok śmierci z powodu czyjegoś kaprysu. Napisał ten list w uznaniu znacznego daru od zboru w Filippi i wykorzystał okazję, by opowiedzieć im szczegółowo o swym własnym stanie, o postępach w pracy Pańskiej oraz zachęcić ich do wytrwania aż do końca.
A ponieważ chcieli wiedzieć, jakie są jego perspektywy na uwolnienie, mówi im, że wrogowie (widząc przez dwa lata jego wolność – Dz.Ap. 28:30) [nieszczerze] głosili chrześcijaństwo,