6 tom paruzyjny – wykład XVI – str. 679
Obecnie dziedzictwo Nowego Stworzenia
„PROŚCIEŻ, A WEŹMIECIE, ABY RADOŚĆ WASZA BYŁA DOSKONAŁA”.
– JAN 16:24 –
„Obfitość wesela jest przed obliczem twoim, rozkoszy po prawicy twojej aż na wieki” – oświadcza prorok (Psalm 16:11). Jest tak dlatego, że modlitwa wiedzie duszę przed oblicze Pańskie i przygotowuje drogę dla Boskiego błogosławieństwa i najwyższych radości. Rozumiemy, że otwarcie drogi dla Pańskiego ludu, aby mógł się przybliżać do tronu łaski, nie ma na celu zmieniania Bożej woli lub planów. Taka myśl byłaby nie do pogodzenia z jakimkolwiek rozsądnym sposobem rozumowaniem. Dlatego Pan poucza nas, że właściwe modlitwy nie powinny zawierać próśb o to, by działa się nasza wola, w przeciwieństwie do woli Bożej, której powinny być one w zupełności podporządkowane. Apostoł mówi: „Prosicie, a nie bierzecie, przeto iż źle prosicie”, chcąc spełnić własne pragnienia, a nie zamierzenia i zarządzenia Boże (Jak. 4:3).
W podobnym duchu napominał nasz Pan: „Nie bądźcie wielomówni jako poganie; albowiem oni mniemają, że dla swojej wielomówności wysłuchani będą (…). Wie Ojciec wasz, czego potrzebujecie, pierwej, niż byście wy go prosili. Nie troszczcie się [nie martwcie się] tedy, mówiąc: Cóż będziemy jeść? albo co będziemy pić? albo czym się będziemy przyodziewać? Boć tego wszystkiego poganie szukają (…). Ale szukajcie naprzód królestwa Bożego i sprawiedliwości jego [zgodnej z nim], a to wszystko [wszystkie te potrzebne ziemskie rzeczy] będzie wam przydano [przez waszego Ojca w niebiesiech, zgodnie z Jego mądrością]” – Mat. 6:25‑34. I znowu, nasz Pan stwierdza: „Jeśli we mnie mieszkać będziecie i słowa moje w was mieszkać będą, czegobyściekolwiek chcieli, proście, a stanie się wam” – Jan 15:7. Bardzo ważne jest spełnienie następujących warunków:
(1) Ofiarujący modlitwę musi być w Chrystusie – musiał wejść w żywy związek z Nim poprzez przyjęcie zasługi Jego ofiary pojednania oraz poświęcenie się do czynienia Jego woli i służenia Mu.