6 tom paruzyjny – wykład XVI – str. 691
Obecnie dziedzictwo Nowego Stworzenia
Ta spłodzona z ducha wiara w rzeczy jak dotąd niewidzialne jest częścią obecnego dziedzictwa Nowego Stworzenia i jest blisko związana z każdą jego nadzieją i każdą radością, dając jedyny możliwy przedsmak „przyszłej chwały”. Jak wyjaśnia Apostoł, jest ona fundamentem, na którym budowane są wszelkie nasze radości i nadzieje: „Wiara jest gruntem tych rzeczy, których się spodziewamy, i dowodem rzeczy niewidzialnych”. Przez nią rzeczy, które jeszcze nie są widzialne, stają się tak namacalne dla naszych umysłów jak rzeczy widzialne. Co więcej, mówi Apostoł, z tego punktu widzenia uczymy się rozumieć, że rzeczy, które widzimy naszymi cielesnymi oczyma, są przemijające, podczas gdy rzeczy, których nie widzimy cielesnym wzrokiem, lecz postrzegamy oczyma wiary, są prawdziwe, namacalne, wieczne.
To, jak niezbędna jest wiara dla osiągnięcia i utrzymania naszego obecnego dziedzictwa, przedsmaku przyszłych błogosławieństw, jest jasno pokazane przez apostoła Jakuba, który po stwierdzeniu: „A jeśli komu z was schodzi na mądrości, niech prosi u Boga, który ją szczerze wszystkim daje, a nie wymawia; i będzie mu dana” – dodaje: „Ale niech prosi z wiarą, nic nie wątpiąc; albowiem kto wątpi, jest podobny wałowi morskiemu, który od wiatru pędzony i miotany bywa. Bo niechaj nie mniema ten człowiek, aby co miał wziąć od Pana. Mąż umysłu dwoistego jest niestateczny we wszystkich drogach swoich” – Jak. 1:5‑8. Apostoł stwierdza w ten sposób z całą mocą, że nikt nie może zostać zwycięzcą, jeśli nie stanie się mocny w wierze. Pismo Święte wszędzie podkreśla wzrost w wierze i cały lud Pański musi modlić się tak jak apostołowie: „Panie, przymnóż nam wiary”. Modląc się tak, musi on też używać środków, jakie Bóg wyznaczył dla spełnienia się tej modlitwy. Jeśli modlitwa ta będzie szczera, wówczas będziemy szczerze używać tych środków – będziemy szukać Pana w modlitwie, starać się poznawać Jego Słowo, posłusznie się do niego stosować, zabiegać o Jego służbę i chętnie ją sprawować, dążyć do przyobleczenia wszystkich łask ducha.