6 tom paruzyjny – wykład XVII – str. 727
Dziedzictwo Nowego Stworzenia przy zmartwychwstaniu
w czasie gdy jego ziemski przybytek uległ rozkładowi. To samo Nowe Stworzenie zostanie też w „pierwszym zmartwychwstaniu” przyobleczone w niebiański dom, w duchowe ciało.
Duchowe ciało, w jakim zostanie ono wzbudzone, jak oznajmia Apostoł, będzie nieskazitelne, takie, które nie może zniszczeć, które nie może umrzeć. Słowo oddane tu jako „nieskazitelność” to aftharsia. Oznacza ono coś, co jest odporne na śmierć, co nie może ulec zniszczeniu, umrzeć lub przeminąć. To samo słowo użyte jest w wersetach 50, 53 i 54 tego rozdziału i jest również oddane jako nieskazitelność. Występuje ono również w Rzym. 2:7 oraz w 2Tym. 1:10, gdzie jest oddane jako nieśmiertelność.
Zapewnienie o nieskazitelności, nieśmiertelności naszych duchowych ciał jest niezwykle doniosłe, ponieważ mamy wyraźną informację, że przymiot nieśmiertelności należy z natury wyłącznie do Jahwe. Wiemy, że dzięki swej wierności Jezus również został nader wywyższony, na co składało się m.in. otrzymanie życia w samym sobie, jakie wcześniej miał tylko Ojciec. Jest tu ta sama myśl, a mianowicie, że chwalebna Głowa Kościoła doświadczyła takiej właśnie „przemiany” do nieśmiertelności, nieskazitelności, do udziału w boskiej naturze. Nie dziwi nas, że Bóg w swoim planie był tak bardzo hojny dla naszego Odkupiciela, ale doprawdy zdumiewa nas fakt, że ten przymiot boskiej natury, dany samemu Mistrzowi, został obiecany także członkom Jego Ciała, którzy idą w Jego ślady i dążą do chwały, czci i nieśmiertelności (2Piotra 1:4; Rzym. 2:7).
„Bywa wsiane w niesławie, a będzie wzbudzone w sławie.” W dalszym ciągu jest tu mowa o Nowym Stworzeniu. Świat obecnie nas nie zna, nie wie, że jesteśmy spłodzeni z Ojca, by być Jego dziećmi na poziomie duchowym, i że tylko chwilowo pielgrzymujemy w ciele, po to, byśmy mogli być wypróbowani, a nasza wierność przymierzu ofiary – sprawdzona. „Teraz synami Bożymi jesteśmy”, ale świat nas nie uznaje i nie docenia. Jednak ze względu na nasze poświęcenie Panu często nie zajmujemy tak zaszczytnych stanowisk