6 tom paruzyjny – wykład XVII – str. 698
Dziedzictwo Nowego Stworzenia przy zmartwychwstaniu
PÓŹNIEJSZE ZMARTWYCHWSTANIE DO ŻYCIA
Przetłumaczymy ten tekst właściwie, gdy oddamy go następująco: „Albowiem jako wszyscy w Adamie umierają, tak i wszyscy w Chrystusie ożywieni będą”. Tylko ci, którzy żywotnie związani byli z Adamem, umarli z powodu jego grzechu. Szatan, mimo że jest ojcem kłamstwa i zabójcą od początku, nie umarł z powodu grzechu Adama, ponieważ nie był on w Adamie, gdy ten został potępiony na śmierć. Podobnie aniołowie, którzy nie zachowali swego pierwszego stanu, nie mieli udziału w śmierci Adamowej, ponieważ nie byli w Adamie. Apostoł zmierza do tego, że Adam był ojcem, życiodawcą swej rasy, a przez nieposłuszeństwo zarówno on, jak i rodzaj, który był w jego biodrach, odziedziczył warunki śmierci, które ponaglają ich do grobu. A zatem, jak wszyscy, którzy byli w Adamie, uczestniczyli w jego wyroku i potępieniu, tak wszyscy w Chrystusie będą mieć udział w Bożej łasce przez Niego.
Rodzaj Adama znajdował się w nim w sposób rzeczywisty i prawny, nie z własnej woli czy wyboru – był w nim z natury. Ci, co są w Chrystusie, przychodzą do Niego z łaski, indywidualnie i na określonych warunkach. W Boskim rozporządzeniu odkupienie Adama z przekleństwa śmierci będzie ostatecznie miało wpływ na cały jego rodzaj w znaczeniu uwolnienia go od wyroku śmierci, a w szerszym znaczeniu – dania im światła, zrozumienia i możliwości wejścia w Chrystusa. Jednak tylko ci, którzy zechcą skorzystać z tego przywileju i przyjdą do Chrystusa, będą ożywieni w pełnym tego słowa znaczeniu – zupełnie podźwignięci ze śmierci. Małżonka Adama była z niego i przez niego reprezentowana, jak i jego dzieci w jego biodrach. Tak też jest z Chrystusem. Jego Oblubienica, Kościół, rozwija się najpierw i otrzymuje życie z Jego życia. Następnie świat, obudzony ze „snu” śmierci i przyprowadzony do znajomości Prawdy w Wieku Tysiąclecia, będzie miał przywilej znaleźć się w Nim jako w swoim „ojcu” przez poświęcenie się (Izaj. 9:6). Jeśli pozostaną oni w tym związku, będzie to znaczyło ich rozwój do pełnego przywrócenia ludzkiej doskonałości – do wszystkiego, co było zginęło w pierwszym Adamie. W ten sposób wszyscy w Chrystusie