6 tom paruzyjny – wykład XVII – str. 699
Dziedzictwo Nowego Stworzenia przy zmartwychwstaniu
będą przyprowadzeni do doskonałości życia – „ożywieni” w pełnym i doskonałym sensie. W pierwszym życiodawcy byli z natury i upadli przez jego upadek. Wkrótce otrzymają możliwość przyjścia do społeczności z drugim Adamem, czyli życiodawcą, i jeśli jako dobre dzieci okażą posłuszeństwo Jego głosowi – będą żyć, będą ożywieni.
Tylko taka interpretacja sprawia, że werset ten zgodny jest z kontekstem. Apostoł argumentuje dalej i po słowach: „Tak i wszyscy w Chrystusie ożywieni będą” dodaje: „Ale każdy w swoim rzędzie”. Wspomina, że pierwszy jest Kościół, Oblubienica, Ciało Chrystusowe, „Chrystus”, „pierwiastek”, „pierwsze zmartwychwstanie” (Filip. 3:10). Oni łączą się z Chrystusem w obecnym Wieku Ewangelii w „wysokim powołaniu” i stanowią Jego szczególną „własność” oraz mają otrzymać życie na szczególnym poziomie – w dodatkowej chwale, czci i nieśmiertelności, tutaj już dostrzeganych, a w przyszłości – objawionych w pełni.
Apostoł mówi z kolei, że „potem”, w innym rzędzie, reszta uznanych za godnych życia będzie ożywiona, czyli zupełnie podniesiona z grzechu i śmierci. Podniesienie tej drugiej klasy będzie dziełem Wieku Tysiąclecia. Ich „ożywienie” będzie procesem stopniowym, kończącym się wraz z zakończeniem tego okresu. Wyjątkiem – może warto go nazwać jeszcze innym rzędem lub grupą – będą zwycięzcy okresu poprzedzającego Dzień Pięćdziesiątnicy, wierni święci Starego Testamentu, o których mówi Apostoł w Hebr. 11:39‑40. Ponieważ już spotkali się z aprobatą Boga, „świadectwo otrzymawszy” – przeszedłszy już przez próbę – nie będzie konieczne, aby ich restytucja z śmierci i do żywota była procesem stopniowym. Ich upadki już przedtem poddane zostały osądowi. Ich zmartwychwstanie będzie zatem natychmiastowe, jednakże w innej grupie i porządku w stosunku do Chrystusa – Głowy i Ciała.
Po zmartwychwstaniu świętych Starego Testamentu do pełni doskonałości ludzkiego umysłu i ciała – jako pierwszy rząd cielesnych ludzi – możemy się spodziewać, że dzieło zmartwychwstania zacznie się od narodów, czyli ludzi żyjących na ziemi w czasie ustanawiania Królestwa, będących w dziewięciu dziesiątych umarłymi,