6 tom paruzyjny – wykład XVII – str. 725
Dziedzictwo Nowego Stworzenia przy zmartwychwstaniu
w ciele, do zadań po drugiej stronie zasłony – jako doskonałe Nowe Stworzenia, członkowie Chrystusa.
„JESZCZE SIĘ NIE OBJAWIŁO, CZYM BĘDZIEMY”
Jeśli chodzi o zdolności i właściwości udoskonalonych Nowych Stworzeń, to Apostoł mówi nam, że nie wszyscy będą mieć ten sam stopień chwały, choć rodzaj ich chwały będzie ten sam – wszyscy będą istotami niebiańskimi. Wszystkie istoty niebieskie będą mieć jeden rodzaj chwały, a istoty cielesne, ziemskie – inny rodzaj. Każdy w swej doskonałości będzie chwalebny, ale chwała niebiańska będzie wyższa – transcendentna. Pismo Święte mówi nam, że cały Kościół „lśnić się będzie jako słońce” (Mat. 13:43). Ten opis przyszłej chwały, dany przez samego Pana, stosuje się do wszystkich, którzy należą do klasy „pszenicy”. Jednak w świetle słów Apostoła (w. 41) widzimy, że będą istniały indywidualne różnice w stanowiskach i zaszczytach Kościoła. Wszyscy będą doskonali i ogromnie szczęśliwi. Pamiętamy jednak, że Ojciec, który jest nad wszystkimi, wywyższył Syna, by był zaraz po Nim, co wskazuje na różnicę chwały, majestatu i władzy. Zatem i pomiędzy naśladowcami Pana, z których wszyscy są Mu przyjemni, będą różnice pozycji, „albowiem gwiazda od gwiazdy różna jest” pod względem wielkości i jasności” (1 Kor. 15:41).
W dwóch ze swoich przypowieści nasz Pan wskazuje na tę samą różnicę między swoimi uwielbionymi naśladowcami. Ten, który był wierny, mając pięć talentów, otrzymał po powrocie Pana szczególną pochwałę. Pozostali wierni, którzy mieli mniej talentów, także byli proporcjonalnie rozliczeni. Ten, który z jednej grzywny uzyskał dziesięć, miał otrzymać władzę nad dziesięcioma miastami. Ten, który zarobił pięć, miał otrzymać proporcjonalne talenty, błogosławieństwa, możliwości i władzę (Mat. 25:14‑30; Łuk. 19:11‑27).