Wykład VII

PRAWO NOWEGO STWORZENIA

NADANIE PRAWA WSKAZUJE NA MOŻLIWOŚĆ JEGO WYKONANIA – BOSKIE PRAWO W SWEJ PIERWOTNEJ POSTACI – PRAWO DO ŻYCIA NIE MOGŁO BYĆ DANE UPADŁEMU RODZAJOWI – ODKUPIENIE NIE WEDŁUG ZAKONU, LECZ WEDŁUG ŁASKI – WYPEŁNIENIE PRZYMIERZA ZAKONU I ZAPIECZĘTOWANIE NOWEGO PRZYMIERZA PRZEZ JEDNĄ OFIARĘ CHRYSTUSA – PRAWO SYNAJSKIE WYŁĄCZNIE DLA CIELESNEGO IZRAELA – PRAWO NOWEGO PRZYMIERZA – PRZYKAZANIE, POD KTÓRYM ROZWIJAJĄ SIĘ ŚWIĘCI – ODDZIELONE I SZCZEGÓLNE MIEJSCE NOWEGO STWORZENIA WZGLĘDEM BOGA I PRZYMIERZA – WZROST UZNANIA DLA DOSKONAŁEGO PRAWA – BIEG DO METY I TRWANIE U METY – ZŁOTA REGUŁA – DOSKONAŁY ZAKON WOLNOŚCI.

      Fakt ustanowienia prawa przez odpowiedzialny organ ustawodawczy oznacza, że jego adresaci są w stanie go przestrzegać albo że istnieją procedury umożliwiające darowanie win za wykroczenia. Odgórne nadanie prawa zakłada również możliwość jego przekroczenia, stąd z każdym prawem łączą się kary. W przypadku ojca Adama – który był stworzony, jak mamy powiedziane, na obraz i podobieństwo Boże, a następnie znalazł się pod wyrokiem i przekleństwem na skutek nieposłuszeństwa wobec woli Bożej – możemy wnioskować, że wcześniej dane mu było jasno sformułowane prawo. W przeciwnym razie nie zostałby on potępiony przez Stwórcę jako przestępca. Mamy wyraźnie powiedziane, że grzechem popełnionym w raju było nieposłuszeństwo względem Bożego polecenia. Fakt, że wydany na Adama wyrok śmierci, który przez niego w sposób naturalny rozciągnął się i na jego potomstwo, był sprawiedliwy, świadczy o tym, że rozumiał on prawo Boże i świadomie je przekroczył. Gdyby było inaczej – wina spadałaby na prawodawcę. Tego, że Adam był w stanie przyjąć Boskie prawo i okazać mu posłuszeństwo, dowodzi fakt, iż prawo to nie przewidywało

poprzednia strona – następna strona