6 tom paruzyjny – wykład IX – str. 397
Sąd Nowego Stworzenia
żem ja PAN, zbawiciel twój i odkupiciel twój” – Izaj. 49:26. Sam Jahwe, w pełnym tego słowa znaczeniu, jest centrum całego planu zbawienia, wraz ze wszystkimi jego aspektami. Każdy inny pogląd jest błędny.
Jednakże, tak jak Ojciec upodobał sobie, by wszystkie rzeczy stworzyć przez Syna (Jan 1:1), tak samo upodobał sobie, by we wszystkich rzeczach Pan Jezus był wywyższony jako Jego zaszczytne narzędzie. Biorąc to pod uwagę, widzimy, że wszystkie błogosławieństwa, cała władza i wszelkie łaski pochodzą od Ojca przez Syna, a Nowe Stworzenia, złączone z Synem, stają się w ten sposób sługami i współdziedzicami łaski Boga.
Ojciec Niebieski „odpoczywa od dzieł swoich” i korzysta z honorowego przedstawicielstwa swego Syna w sensie tak zupełnym, że nasz drogi Odkupiciel mógł powiedzieć: „Ojciec nikogo nie sądzi, lecz wszystek sąd dał Synowi” – Jan 5:22. Nasz Pan wypowiedział te słowa, zanim dokonał wyznaczonego Mu przez Ojca dzieła na Kalwarii. Mówił On jednak z punktu widzenia wykonanego dzieła, ponieważ, jak wiemy, Jego własna próba nadawania się do tej zaplanowanej przez Ojca misji zasadzała się na Jego wierności aż do śmierci. W ten sposób okazał się godnym urzędu wiernego i miłosiernego Najwyższego Kapłana, a ponadto swą własną krwią zagwarantował Nowe Przymierze dla ludzkości, otworzył nową drogę życia oraz posiadł „klucze piekła i śmierci”, czyli prawo do tego, by powiedzieć więźniom w wielkim więzieniu śmierci: „Powstańcie”, jak również prawo błogosławienia i podźwignięcia wszystkich, którzy posłusznie będą słuchać Jego głosu. Mówiąc ściśle, to w momencie zmartwychwstania naszego Pana Ojciec przekazał wszelki sąd Synowi, który oznajmił wtedy: „Dana mi jest wszelka moc [władza] na niebie i na ziemi” – Mat. 28:18. Po raz pierwszy skorzystał On z tej władzy nakazując apostołom jako swym przedstawicielom rozpoczęcie dzieła gromadzenia członków klasy Oblubienicy, Kościoła, Jego współczłonków Nowego Stworzenia.