6 tom paruzyjny – wykład IX – str. 417
Sąd Nowego Stworzenia
świadczy o tym, że tam gdzie w grę wchodzi jego własny interes, zaniedbuje on kwestię prawości. Przecież odmowa usłuchania rady trzech braci i doprowadzenie do konieczności przedstawienia kwestii spornej do rozsądzenia Kościołowi stanowi niekorzystne świadectwo, nawet gdyby później był on posłuszny Kościołowi i zadośćuczynił A.
PRZEBACZAJ SIEDEMDZIESIĄT RAZY SIEDEM
Załóżmy, że najpierw A udał się do B, aby porozmawiać na temat doznanej niesprawiedliwości, wskutek czego B uznał swoją winę i dążył do jej naprawienia na miarę swoich możliwości. Albo przypuśćmy, że B pokutował po drugiej wizycie A z C i D. Jaki powinien być wtedy stosunek A do B? Powinien mu przebaczyć, i to z głębi serca. Nie może nawet nakładać na niego żadnej kary, lecz musi pamiętać na słowa: „Mnie pomsta, a ja oddam, mówi Pan”. Jak często jednak można to powtarzać? Ile razy musimy przebaczać, jeśli będzie żałował? Jak długo mamy znosić jego słabości? „Siedem razy?” – zapytał Piotr. Pan odpowiada nam wszystkim tak samo: „Nie mówię ci aż do siedmiu kroć, ale aż do siedemdziesięciu siedmiu kroć”. Musimy wybaczać występki innych tak, jak chcielibyśmy, aby nasz Ojciec w niebie przebaczał nam nasze wykroczenia przeciw Boskiemu prawu. Kiedy rodzi się w nas pokusa, by wzgardzić bratem ze względu na jego słabość, pomyślmy o naszych własnych ułomnościach i pamiętajmy, że ten, kto nie okazuje miłosierdzia – nie znajdzie miłosierdzia (Jak. 2:13)*.
WYSTĘPKI PRZECIW KOŚCIOŁOWI
Rozważyliśmy poprawną procedurę rozsądzania wykroczeń przeciwko jednostce. Jednak w przypadku wszetecznika wspomnianego przez Apostoła oraz w innych możliwych sytuacjach wykroczenie może być skierowane nie przeciwko jednemu członkowi zboru [ekklesia], lecz przeciwko całości, przeciw sprawie,
____________________
* zob. także Wykład VI „Karność w Kościele”